Odmiana imienia Nadar przez przypadki

Nadar imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Nadar

Dopełniacz
(kogo? czego?):Nadara

Celownik
(komu? czemu?):Nadarowi

Biernik
(kogo? co?):Nadara

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Nadarem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Nadarze

Wołacz
(hej!):Nadarze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NadarPierwszą osobą którą zobaczyłem była Nadar.
Jeśli jednak przegrasz, Nadar zostaje z nami.
Nadar nie umie śpiewać.
Nadar nie umie grać na gitarze.
Nadar ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NadaraPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Nadara.
Szukałem linków do strony Nadara.
Rodzina Nadara wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Nie ma Nadara.
Tata Nadara opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.

Celownik:
(komu? czemu?)
NadarowiNie wiem, co powiedzieć Nadarowi.
Co tej Nadarowi po głowie chodzi?
Mam nadzieję, że Nadarowi również się podoba.
Korzysta z okazji, by wyznać Nadarowi miłość.
Opowiedziałam Nadarowi o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
NadaraObserwuję Nadara bardzo uważnie.
Doprowadził tym Nadara do stanu bliskiego apopleksji.
Przed sesją zapytałam Nadara co lubi.
W końcu obudzili Nadara, żeby ich ratował.
Spojrzałam na Nadara w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NadaremJadę na wycieczkę razem z Nadarem.
Byliśmy z Nadarem na jarmarku.
Razem z Nadarem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Wczoraj wracamy z Nadarem od lekarza.
Sprzątam pokój razem z Nadarem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NadarzeJest to prawdziwe kompendium wiedzy o Nadarze.
Powiedz mi, co myślisz o Nadarze.
Pamiętajmy o Nadarze i jej rodzinie.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Nadarze.
Dyskutuję o Nadarze.

Wołacz:
(hej!)
NadarzeDobranoc Nadarze!
Gdzie jesteś Nadarze!?
Nadarze! Gdzie jesteś?
Witaj Nadarze!
Nadarze! Uważaj!