Odmiana imienia Nadarcio przez przypadki

Nadarcio imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Nadarcio

Dopełniacz
(kogo? czego?):Nadarcia

Celownik
(komu? czemu?):Nadarciowi

Biernik
(kogo? co?):Nadarcia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Nadarciem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Nadarciu

Wołacz
(hej!):Nadarciu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NadarcioNadarcio chce pójść ze mną na spacer.
Jak już wiecie mam na imię Nadarcio.
Dziś Nadarcio ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Moje drugie imię to właśnie Nadarcio.
Autorem artykułu jest Nadarcio.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NadarciaSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Nadarcia.
Rozalia podeszła do Nadarcia.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Nadarcia.
Zbieramy na nowy wózek dla Nadarcia.
Postanowiłam zadzwonić do Nadarcia.

Celownik:
(komu? czemu?)
NadarciowiPowiedz wszystkim i Nadarciowi, że nic mi nie jest.
Kto wie, może Nadarciowi wyjdzie do na dobre.
Rozalia z troską przyglądała się Nadarciowi.
Zerwał jabłko i podał je Nadarciowi.
Co tej Nadarciowi po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
NadarciaPodchodzi, całuje Nadarcia i idzie do wyjścia.
Widziałem dzisiaj Nadarcia z mojej klasy.
Spoglądam na Nadarcia.
Obserwuję Nadarcia bardzo uważnie.
Odprowadziłam Nadarcia do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NadarciemOboje z Nadarciem wybuchliśmy śmiechem.
Wymyśliłam z Nadarciem nową zabawę.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Nadarciem.
Jadę na wycieczkę razem z Nadarciem.
Jadę z Nadarciem na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NadarciuTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Nadarciu.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Nadarciu.
Kiedyś chciałam napisać o Nadarciu.
No a teraz trochę więcej o Nadarciu.
Wspominam o Nadarciu.

Wołacz:
(hej!)
NadarciuGdzie jesteś Nadarciu!?
Dobranoc Nadarciu!
Nadarciu! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Nadarciu!
Dobry wieczór Nadarciu!