Odmiana imienia Nabor przez przypadki

Nabor imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Nabor

Dopełniacz
(kogo? czego?):Nabora

Celownik
(komu? czemu?):Naborowi

Biernik
(kogo? co?):Nabora

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Naborem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Naborze

Wołacz
(hej!):Naborze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NaborAutorem artykułu jest Nabor.
Dopiero do mnie dotarło, że Nabor już tu jest.
Mam na imię Nabor.
Ja i Nabor nie wiedziałyśmy, co robić.
Dziś Nabor ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NaboraMuszę pochwalić pomysł Nabora.
Nie lubię Nabora.
Piszę list do Nabora.
Na korytarzu blisko pokoju Nabora stało kilka osób.
Szkoda że Nabora prawie że w ogóle nie ma.

Celownik:
(komu? czemu?)
NaborowiDzięki Naborowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Tego Naborowi było już za wiele.
Słoik z kawą wyleciał Naborowi z rąk.
Zerwał jabłko i podał je Naborowi.
Napisałem wiersz dzięki Naborowi.

Biernik:
(kogo? co?)
NaboraSpojrzał na Nabora z zaciekawieniem.
Oszołomienie spadło teraz na Nabora i na moment odebrało mu wigor.
Spoglądam na Nabora.
O jego personalia miałam spytać Nabora prywatnie.
Odprowadziłam Nabora do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NaboremSiedzieliśmy z Naborem na kanapie.
Karolina miała się spotkać z Naborem przed szkołą.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Naborem.
Ja z Naborem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Jadę z Naborem na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NaborzeNaszą piosenkę pisali z myślą o Naborze.
Myślał o Naborze i o swoim życiu.
Przez chwilę pomyślałam o Naborze.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Naborze.
Od ostatniego wpisu o Naborze wydarzyło się sporo.

Wołacz:
(hej!)
NaborzeNaborze! Gdzie jesteś?
Dziękuję Naborze za rozmowę!
Gdzie jesteś Naborze!?
Dzień dobry Naborze!
Hej Naborze!