Odmiana imienia Naboruś przez przypadki

Naboruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Naboruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Naborusia

Celownik
(komu? czemu?):Naborusiowi

Biernik
(kogo? co?):Naborusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Naborusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Naborusiu

Wołacz
(hej!):Naborusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NaboruśDla mnie było już jasne, ze Naboruś umiera.
Autorem artykułu jest Naboruś.
Jeśli jednak przegrasz, Naboruś zostaje z nami.
Naboruś nie umie grać na gitarze.
Na drugie imię mam Naboruś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NaborusiaOd razu zobaczyła ich mama Naborusia.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Naborusia.
Tata Naborusia sam opatrzył mi nogę.
Uroda Naborusia miała potężną moc.
Prosimy o pomoc dla Naborusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
NaborusiowiProszę Naborusiowi nie dokuczać!
Dzięki Naborusiowi święta nabrały nowego wymiaru.
Naborusiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Korzysta z okazji, by wyznać Naborusiowi miłość.
Mam nadzieję, że Naborusiowi również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
NaborusiaSierżant wpatrywał się w Naborusia jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Kawę kupioną przez Naborusia wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
W końcu obudzili Naborusia, żeby ich ratował.
Na Naborusia spłynęła niewymowna ulga.
Zdjęcie przesłane przez Naborusia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NaborusiemRefleksyjnie po spotkaniu z Naborusiem.
Dwa dni temu miałam z Naborusiem śmieszną przygodę.
Wczoraj wracamy z Naborusiem od lekarza.
Ja z Naborusiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Zostanę tu tylko z Naborusiem i chłopakami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NaborusiuWspominam o Naborusiu.
Myślał o Naborusiu i o swoim życiu.
Pamiętam o Naborusiu.
Kiedyś chciałam napisać o Naborusiu.
Piszę o Naborusiu.

Wołacz:
(hej!)
NaborusiuGdzie jesteś Naborusiu!?
Dzień dobry Naborusiu!
Dobry wieczór Naborusiu!
Naborusiu! Gdzie jesteś?
Hej Naborusiu!