Odmiana imienia Naborek przez przypadki

Naborek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Naborek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Naborka

Celownik
(komu? czemu?):Naborkowi

Biernik
(kogo? co?):Naborka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Naborkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Naborku

Wołacz
(hej!):Naborku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NaborekAutorem niniejszego tekstu jest Naborek.
Naborek nie umie śpiewać.
Naborek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dla mnie było już jasne, ze Naborek umiera.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Naborek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NaborkaZbieramy na nowy wózek dla Naborka.
Od razu zobaczyła ich mama Naborka.
Rozalia podeszła do Naborka.
Na korytarzu blisko pokoju Naborka stało kilka osób.
Rodzina Naborka wspólnie spędziła świąteczny wieczór.

Celownik:
(komu? czemu?)
NaborkowiNapisałem wiersz dzięki Naborkowi.
Słoik z kawą wyleciał Naborkowi z rąk.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Naborkowi.
Mama przyznała rację Naborkowi.
Dzięki Naborkowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
NaborkaWidziałem dzisiaj Naborka z mojej klasy.
Przyniesiona przez Naborka kawa okazała się tą nieco gorszą.
Przed wejściem spotkaliśmy Naborka.
Naborka zaświerzbiały ręce.
Na Naborka spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NaborkiemWymyśliłam z Naborkiem nową zabawę.
Razem z Naborkiem zrobiłyśmy obiad.
Razem z Naborkiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Zobacz wywiad z Naborkiem oraz innymi uczestnikami finału.
Ja z Naborkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NaborkuCzasami myślę sobie o Naborku.
Ten wiersz jest o Naborku.
To jest pieśń o Naborku.
Powoli spełniam swoje marzenia o Naborku.
Na pewno słyszałyście o Naborku.

Wołacz:
(hej!)
NaborkuDziękuję Naborku za rozmowę!
Naborku! Wróć do mnie!
Naborku! Uważaj!
Witaj Naborku!
Dobranoc Naborku!