Odmiana imienia Mireńka przez przypadki

Mireńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mireńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mireńki

Celownik
(komu? czemu?):Mireńce

Biernik
(kogo? co?):Mireńkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mireńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mireńce

Wołacz
(hej!):Mireńko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MireńkaMoje drugie imię to właśnie Mireńka.
Dopiero do mnie dotarło, że Mireńka już tu jest.
Mireńka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Mireńka.
Jak już wiecie mam na imię Mireńka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MireńkiW słuchawce usłyszałam głos Mireńki.
Specjalnością Mireńki jest jazda na koniu.
Dla Mireńki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Serce Mireńki stanęło na moment.
Przedwczoraj były urodziny Mireńki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MireńceOd początku próbujemy pomóc Mireńce.
Mireńce włosy stanęły dęba na głowie.
Musiałam się zwierzyć Mireńce.
Zszedłem z drogi Mireńce i usiadłem w fotelu.
Napisałem wiersz dzięki Mireńce.

Biernik:
(kogo? co?)
MireńkęPrzed sesją zapytałam Mireńkę co lubi.
Patrzył na Mireńkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzał na Mireńkę z zaciekawieniem.
Spojrzała na Mireńkę jeszcze raz.
Mireńkę zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MireńkąRazem z Mireńką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Obie z Mireńką postawiłyśmy na zmiany.
Siedzieliśmy z Mireńką na kanapie.
Siedzieliśmy z Mireńką na ławce w parku.
Zginął w pojedynku z Mireńką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MireńceWtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Mireńce.
Piszę o Mireńce.
Przy Mireńce zapomniałem o wszystkim.
Mówimy tu oczywiście o Mireńce.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Mireńce.

Wołacz:
(hej!)
MireńkoDobranoc Mireńko!
Dziękuję Mireńko za rozmowę!
Dobry wieczór Mireńko!
Mireńko! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Mireńko!?