Odmiana imienia Mira przez przypadki

Mira imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mira

Dopełniacz
(kogo? czego?):Miry

Celownik
(komu? czemu?):Mirze

Biernik
(kogo? co?):Mirę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mirą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mirze

Wołacz
(hej!):Miro!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MiraAutorem artykułu jest Mira.
Jeśli jednak przegrasz, Mira zostaje z nami.
Mira odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Mira wraca do domu.
Na drugie imię mam Mira.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MiryUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Miry.
W sobotę są urodziny Miry.
Tata Miry poszedł otworzyć drzwi.
Zostało sto dni do narodzin Miry.
Postawa Miry była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
MirzeMama przyznała rację Mirze.
Mirze przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Oczywiście każdy przyzna rację Mirze.
Ja na pewno przekaże swój procent Mirze.
Mirze udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
MiręPatrzył na Mirę z pełnym zgrozy podziwem.
Odprowadziłam Mirę do wyjścia.
Przyniesiona przez Mirę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Mirę zaczęło to nieco irytować.
Przed sesją zapytałam Mirę co lubi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MirąOboje z Mirą kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Jadę z Mirą na dyskotekę.
Razem z Mirą zrobiłyśmy obiad.
Zginął w pojedynku z Mirą.
Razem z Mirą przestaliśmy dawno za nimi nadążać.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MirzePowoli spełniam swoje marzenia o Mirze.
Powiedz mi, co myślisz o Mirze.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Mirze.
Warto także pomyśleć chwilę o Mirze.
Związana jest z nią legenda o Mirze.

Wołacz:
(hej!)
MiroMiro! Uważaj!
Miro! Wróć do mnie!
Hej Miro!
Cześć Miro!
Dobry wieczór Miro!