Odmiana imienia Mina przez przypadki

Mina imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mina

Dopełniacz
(kogo? czego?):Miny

Celownik
(komu? czemu?):Minie

Biernik
(kogo? co?):Minę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Miną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Minie

Wołacz
(hej!):Mino!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MinaJutro Mina wyjdzie ze szpitala.
Autorem artykułu jest Mina.
Ja i Mina nie wiedziałyśmy, co robić.
Mina chce pójść ze mną na spacer.
Mam na imię Mina.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MinyPrzedwczoraj były urodziny Miny.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Miny.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Miny.
Rozalia podeszła do Miny.
Przyglądałam się dłoniom Miny.

Celownik:
(komu? czemu?)
MinieTym razem nie damy Minie dojść do głosu.
Opowiadam Minie o swoich zainteresowaniach.
Dzięki Minie święta nabrały nowego wymiaru.
Ten nie pozostał dłużny Minie.
Tego Minie było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
MinęCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Minę.
Obserwuję Minę bardzo uważnie.
W Minę nagle coś wstąpiło.
Patrzy na Minę wyczekująco.
Nieśmiało gładzi Minę po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MinąA sytuacja z Miną rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Jadę na wycieczkę razem z Miną.
Weekend spędzony z Miną był przesympatyczny.
Obie z Miną miałyśmy ochotę skakać do góry.
Ja z Miną siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MinieCzasami myślę sobie o Minie.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Minie.
Dyskutuję o Minie.
Dzisiaj chciałam napisać o Minie.
W powrotnej drodze myślał o Minie.

Wołacz:
(hej!)
MinoDzień dobry Mino!
Gdzie jesteś Mino!?
Dobry wieczór Mino!
Mino! Wróć do mnie!
Witaj Mino!