Odmiana imienia Miesław przez przypadki

Miesław imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Miesław

Dopełniacz
(kogo? czego?):Miesława

Celownik
(komu? czemu?):Miesławowi

Biernik
(kogo? co?):Miesława

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Miesławem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Miesławie

Wołacz
(hej!):Miesławie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MiesławMiesław nie umie śpiewać.
Za chwilę wróci Miesław z lasu.
Miesław ma katar i źle się czuje.
Ma na imię Miesław.
Dziś Miesław ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MiesławaDziadek Miesława w tym czasie miał chorą rękę.
Tato Miesława produkował abażury.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Miesława.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Miesława.
Zaproszenia na urodziny Miesława są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
MiesławowiNapisałem wiersz dzięki Miesławowi.
Kto wie, może Miesławowi wyjdzie do na dobre.
Proszę Miesławowi nie dokuczać!
Opowiadam Miesławowi o swoich zainteresowaniach.
Coś muszę Miesławowi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
MiesławaLubię Miesława.
Na Miesława spłynęła niewymowna ulga.
O jego personalia miałam spytać Miesława prywatnie.
Kawę kupioną przez Miesława wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Miesława znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MiesławemIdę na spacer z Miesławem.
Ja z Miesławem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Ja z Miesławem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Dwa dni temu miałam z Miesławem śmieszną przygodę.
Zostaliśmy z Miesławem w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MiesławieBardzo fajny blog o Miesławie.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Miesławie.
Warto także pomyśleć chwilę o Miesławie.
A przecież nikt inaczej o Miesławie nie pisał.
Mamrotał coś o Miesławie, gdy podtrzymywał się ściany.

Wołacz:
(hej!)
MiesławieCześć Miesławie!
Hej Miesławie!
Dobranoc Miesławie!
Miesławie! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Miesławie!?