Odmiana imienia Miesławek przez przypadki

Miesławek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Miesławek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Miesławka

Celownik
(komu? czemu?):Miesławkowi

Biernik
(kogo? co?):Miesławka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Miesławkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Miesławku

Wołacz
(hej!):Miesławku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MiesławekJa i Miesławek nie wiedziałyśmy, co robić.
Miesławek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Ma na imię Miesławek.
Dziś Miesławek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jak już wiecie mam na imię Miesławek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MiesławkaTato Miesławka produkował abażury.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Miesławka.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Miesławka.
Muszę pochwalić pomysł Miesławka.
Tym razem prezentujemy wystawę Miesławka.

Celownik:
(komu? czemu?)
MiesławkowiZerwał jabłko i podał je Miesławkowi.
Coś muszę Miesławkowi powiedzieć, stoi i czeka.
Mama przyznała rację Miesławkowi.
Chciałam szybko pochwalić się Miesławkowi.
Tym razem nie damy Miesławkowi dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
MiesławkaPrzed sesją zapytałam Miesławka co lubi.
Pożegnali w końcu Miesławka i wyszli razem.
Sierżant wpatrywał się w Miesławka jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Zdjęcie przesłane przez Miesławka.
Lubię Miesławka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MiesławkiemRazem z Miesławkiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Razem z Miesławkiem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Refleksyjnie po spotkaniu z Miesławkiem.
Zostanę tu tylko z Miesławkiem i chłopakami.
Idę na spacer z Miesławkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MiesławkuMamrotał coś o Miesławku, gdy podtrzymywał się ściany.
Mowa oczywiście o Miesławku.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Miesławku.
Więcej o Miesławku znajdziecie na naszej stronie.
Ten wiersz jest o Miesławku.

Wołacz:
(hej!)
MiesławkuMiesławku! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Miesławku!?
Dziękuję Miesławku za rozmowę!
Cześć Miesławku!
Witaj Miesławku!