Odmiana imienia Miesławuś przez przypadki

Miesławuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Miesławuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Miesławusia

Celownik
(komu? czemu?):Miesławusiowi

Biernik
(kogo? co?):Miesławusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Miesławusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Miesławusiu

Wołacz
(hej!):Miesławusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MiesławuśMoje drugie imię to właśnie Miesławuś.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Miesławuś.
Co robi Miesławuś?
Gdzie jest Miesławuś?
Miesławuś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MiesławusiaTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Miesławusia.
Specjalnością Miesławusia jest jazda na koniu.
Rozalia podeszła do Miesławusia.
Przed sobą ujrzałam rękę Miesławusia.
Od razu zobaczyła ich mama Miesławusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
MiesławusiowiPowiedz wszystkim i Miesławusiowi, że nic mi nie jest.
Miesławusiowi oczy błyszczą.
Miesławusiowi włosy stanęły dęba na głowie.
Tego Miesławusiowi było już za wiele.
Oddaję Miesławusiowi list.

Biernik:
(kogo? co?)
MiesławusiaCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Miesławusia.
Patrzy na Miesławusia wyczekująco.
Spojrzał na Miesławusia z zaciekawieniem.
Spojrzała na Miesławusia jeszcze raz.
Widzę Miesławusia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MiesławusiemA sytuacja z Miesławusiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Obie z Miesławusiem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Siedzieliśmy z Miesławusiem na kanapie.
Siedzieliśmy z Miesławusiem na ławce w parku.
Wieczorem z Miesławusiem znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MiesławusiuHipnotyzująca powieść o Miesławusiu i płatnym mordercy.
Na koniec parę słów o Miesławusiu.
Kiedyś tam chciałam napisać o Miesławusiu.
Warto także pomyśleć chwilę o Miesławusiu.
Kiedyś chciałam napisać o Miesławusiu.

Wołacz:
(hej!)
MiesławusiuMiesławusiu! Wróć do mnie!
Miesławusiu! Gdzie jesteś?
Dobranoc Miesławusiu!
Dziękuję Miesławusiu za rozmowę!
Hej Miesławusiu!