Odmiana imienia Merunia przez przypadki

Merunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Merunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Meruni

Celownik
(komu? czemu?):Meruni

Biernik
(kogo? co?):Merunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Merunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Meruni

Wołacz
(hej!):Meruniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MeruniaJak już wiecie mam na imię Merunia.
Merunia tego nie widzi.
Ja i Merunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Dopiero do mnie dotarło, że Merunia już tu jest.
Za chwilę wróci Merunia z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MeruniPrzez cały dzień czułam wzrok Meruni na sobie.
Ręka Meruni uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Meruni.
Najbardziej polubiłam ojca Meruni.
Zostało sto dni do narodzin Meruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
MeruniMeruni wpadły w ucho słowa piosenki.
Chciałam szybko pochwalić się Meruni.
Napisałem wiersz dzięki Meruni.
Od początku próbujemy pomóc Meruni.
Mama przyznała rację Meruni.

Biernik:
(kogo? co?)
MerunięNa Merunię spłynęła niewymowna ulga.
W końcu obudzili Merunię, żeby ich ratował.
Patrzę na Merunię i nic nie rozumiem.
Postaram się namówić Merunię na spacer.
Przeprosiłam Merunię i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MeruniąJa z Merunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Wczoraj wracamy z Merunią od lekarza.
Kasia z Merunią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Pracuję razem z Merunią.
Razem z Merunią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MeruniA o Meruni to i słowa rzec nie umiał.
Na naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Meruni.
Rozmawiam o Meruni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Meruni.
Przy Meruni zapomniałem o wszystkim.

Wołacz:
(hej!)
MeruniuDziękuję Meruniu za rozmowę!
Dobranoc Meruniu!
Dobry wieczór Meruniu!
Dzień dobry Meruniu!
Hej Meruniu!