Odmiana imienia Mery przez przypadki

Mery imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mery

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mery

Celownik
(komu? czemu?):Mery

Biernik
(kogo? co?):Mery

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mery

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mery

Wołacz
(hej!):Mery!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MeryDziś Mery ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jak już wiecie mam na imię Mery.
Mam na imię Mery.
Jeśli jednak przegrasz, Mery zostaje z nami.
Dobrze, że Mery grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MeryTrzeba wymyślić jakąś bajkę dla Mery.
Piszę list do Mery.
Od razu zobaczyła ich mama Mery.
Prosimy o pomoc dla Mery.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Mery.

Celownik:
(komu? czemu?)
MeryMery wpadły w ucho słowa piosenki.
Korzysta z okazji, by wyznać Mery miłość.
Dzięki Mery mamy kolejny artykuł po polsku.
Mery przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Oczywiście każdy przyzna rację Mery.

Biernik:
(kogo? co?)
MeryNieśmiało gładzi Mery po włosach.
Patrzył na Mery wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Patrzę na Mery i nic nie rozumiem.
Mery zaświerzbiały ręce.
Podchodzi, całuje Mery i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MeryJa z Mery siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Obie z Mery postawiłyśmy na zmiany.
Kasia z Mery mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Zobacz wywiad z Mery oraz innymi uczestnikami finału.
Oboje z Mery wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MeryKiedyś chciałam napisać o Mery.
Mowa oczywiście o Mery.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Mery.
Na koniec parę słów o Mery.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Mery.

Wołacz:
(hej!)
MeryDobranoc Mery!
Gdzie jesteś Mery!?
Cześć Mery!
Mery! Gdzie jesteś?
Hej Mery!