Odmiana imienia Martynunia przez przypadki

Martynunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Martynunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Martynuni

Celownik
(komu? czemu?):Martynuni

Biernik
(kogo? co?):Martynunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Martynunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Martynuni

Wołacz
(hej!):Martynuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MartynuniaAutorem niniejszego tekstu jest Martynunia.
Martynunia tego nie widzi.
Na drugie imię mam Martynunia.
Dobrze, że Martynunia grzecznie śpi.
Dopiero do mnie dotarło, że Martynunia już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MartynuniNie lubię Martynuni.
W sobotę są urodziny Martynuni.
Najbardziej polubiłam ojca Martynuni.
Póki co dodaję zdjęcia Martynuni z wakacji.
Tato Martynuni produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
MartynuniZaproponowałem Martynuni dwa tematy.
Ja na pewno przekaże swój procent Martynuni.
Tym razem nie damy Martynuni dojść do głosu.
Mam nadzieję, że Martynuni również się podoba.
Martynuni wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
MartynunięPoszłam dalej i wtedy poznałam Martynunię.
Pożegnali w końcu Martynunię i wyszli razem.
Obserwuję Martynunię bardzo uważnie.
Na Martynunię spłynęła niewymowna ulga.
Podchodzi, całuje Martynunię i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MartynuniąPracuję z Martynunią.
Razem z Martynunią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Jadę na wycieczkę razem z Martynunią.
Ja z Martynunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Oboje z Martynunią wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MartynuniMuszę Ci powiedzieć prawdę o Martynuni.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Martynuni.
Powoli spełniam swoje marzenia o Martynuni.
Pamiętajmy o Martynuni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Marzę o Martynuni.

Wołacz:
(hej!)
MartynuniuMartynuniu! Wróć do mnie!
Dzień dobry Martynuniu!
Hej Martynuniu!
Dobranoc Martynuniu!
Cześć Martynuniu!