Jak odmienić imię Martynunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Martynunia należy do tej grupy imion, których odmiana niejednokrotnie sprawia kłopot. Problem z deklinacją dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy poprawną odmianę imienia Martynunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Martynunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Martynuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Martynuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Martynunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Martynunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Martynuni.
W wołaczu (Hej!): Dobranoc Martynuniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Martynunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Martynunia przez przypadki.