Odmiana imienia Martinusia przez przypadki

Martinusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Martinusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Martinusi

Celownik
(komu? czemu?):Martinusi

Biernik
(kogo? co?):Martinusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Martinusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Martinusi

Wołacz
(hej!):Martinusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MartinusiaDobrze, że Martinusia grzecznie śpi.
Autorem artykułu jest Martinusia.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Martinusia.
Ma na imię Martinusia.
Martinusia chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MartinusiTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Martinusi.
W słuchawce usłyszałam głos Martinusi.
Prosimy o pomoc dla Martinusi.
Szukałem linków do strony Martinusi.
W sobotę są urodziny Martinusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
MartinusiKupiłem Martinusi magnes na lodówkę.
Martinusi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Korzysta z okazji, by wyznać Martinusi miłość.
Opowiadam Martinusi o swoich zainteresowaniach.
Co tej Martinusi po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
MartinusięSpojrzałam na Martinusię.
Widzę Martinusię.
Martinusię znalazłam w recepcji hotelu.
Chwyciła Martinusię za rękaw płaszcza.
Sierżant wpatrywał się w Martinusię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MartinusiąSprzątam pokój z Martinusią.
Wieczorem z Martinusią znowu idziemy na spacer.
Zostaliśmy z Martinusią w salonie sami.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Martinusią.
Refleksyjnie po spotkaniu z Martinusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MartinusiŚpiewam o Martinusi.
Kiedyś tam chciałam napisać o Martinusi.
Wczoraj wspomniałam o Martinusi z moim tatą.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Martinusi.
Nie wspomniałem na początku o Martinusi.

Wołacz:
(hej!)
MartinusiuMartinusiu! Wróć do mnie!
Martinusiu! Gdzie jesteś?
Witaj Martinusiu!
Gdzie jesteś Martinusiu!?
Martinusiu! Uważaj!