Odmiana imienia Martina przez przypadki

Martina imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Martina

Dopełniacz
(kogo? czego?):Martiny

Celownik
(komu? czemu?):Martinie

Biernik
(kogo? co?):Martinę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Martiną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Martinie

Wołacz
(hej!):Martino!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MartinaGdzie jest Martina?
Za chwilę wróci Martina z lasu.
Martina wraca do domu.
Martina nie umie śpiewać.
Jak już wiecie mam na imię Martina.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MartinyUroda Martiny miała potężną moc.
Rodzina Martiny wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Szkoda że Martiny prawie że w ogóle nie ma.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Martiny.
Specjalnością Martiny jest jazda na koniu.

Celownik:
(komu? czemu?)
MartinieOczywiście każdy przyzna rację Martinie.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Martinie.
Tego Martinie było już za wiele.
Martinie wpadły w ucho słowa piosenki.
Opowiedziałam Martinie o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
MartinęWidzę Martinę.
Popatrzyłam na Martinę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Przed wejściem spotkaliśmy Martinę.
Czekałam na Martinę w kawiarni.
Odprowadziłam Martinę do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MartinąWieczorem z Martiną znowu idziemy na spacer.
Powinnam jednak pojechać z Martiną.
Razem z Martiną wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Martiną na krytym basenie.
Jadę z Martiną na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MartinieMyślę o Martinie.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Martinie.
Wszyscy dyskutują o Martinie.
Mówimy tu oczywiście o Martinie.
A o Martinie to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
MartinoMartino! Wróć do mnie!
Martino! Gdzie jesteś?
Dziękuję Martino za rozmowę!
Gdzie jesteś Martino!?
Witaj Martino!