Odmiana imienia Martina przez przypadki

Martina imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Martina

Dopełniacz
(kogo? czego?):Martiny

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Martinie

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Martiną

Wołacz
(hej!):!

Przykłady odmiany imienia Martina” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Martina

Gdzie jest Martina?
Za chwilę wróci Martina z lasu.
Martina wraca do domu.
Martina nie umie śpiewać.
Jak już wiecie mam na imię Martina.

Dopełniacz (kogo? czego?): Martiny

Uroda Martiny miała potężną moc.
Rodzina Martiny wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Szkoda że Martiny prawie że w ogóle nie ma.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Martiny.
Specjalnością Martiny jest jazda na koniu.

Celownik (komu? czemu?):

Oczywiście każdy przyzna rację .
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją .
Tego było już za wiele.
wpadły w ucho słowa piosenki.
Opowiedziałam o przykrości która mnie spotkała.

Biernik (kogo? co?):

Widzę .
Popatrzyłam na przekonana, że zacznie mówić dalej.
Przed wejściem spotkaliśmy .
Czekałam na w kawiarni.
Odprowadziłam do wyjścia.

Narzędnik (z kim? z czym?): Martinie

Wieczorem z Martinie znowu idziemy na spacer.
Powinnam jednak pojechać z Martinie.
Razem z Martinie wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Martinie na krytym basenie.
Jadę z Martinie na dyskotekę.

Miejscownik (o kim? o czym?): Martiną

Myślę o Martiną.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Martiną.
Wszyscy dyskutują o Martiną.
Mówimy tu oczywiście o Martiną.
A o Martiną to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz (hej!):

! Wróć do mnie!
! Gdzie jesteś?
Dziękuję za rozmowę!
Gdzie jesteś !?
Witaj !