Odmiana imienia Martina przez przypadki

Martina imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Martina

Dopełniacz
(kogo? czego?):Martiny

Celownik
(komu? czemu?):Martinie

Biernik
(kogo? co?):Martinę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Martiną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Martinie

Wołacz
(hej!):Martino!

Przykłady odmiany imienia Martina” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Martina

Gdzie jest Martina?
Za chwilę wróci Martina z lasu.
Martina wraca do domu.
Martina nie umie śpiewać.
Jak już wiecie mam na imię Martina.

Dopełniacz (kogo? czego?): Martiny

Uroda Martiny miała potężną moc.
Rodzina Martiny wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Szkoda że Martiny prawie że w ogóle nie ma.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Martiny.
Specjalnością Martiny jest jazda na koniu.

Celownik (komu? czemu?): Martinie

Oczywiście każdy przyzna rację Martinie.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Martinie.
Tego Martinie było już za wiele.
Martinie wpadły w ucho słowa piosenki.
Opowiedziałam Martinie o przykrości która mnie spotkała.

Biernik (kogo? co?): Martinę

Widzę Martinę.
Popatrzyłam na Martinę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Przed wejściem spotkaliśmy Martinę.
Czekałam na Martinę w kawiarni.
Odprowadziłam Martinę do wyjścia.

Narzędnik (z kim? z czym?): Martiną

Wieczorem z Martiną znowu idziemy na spacer.
Powinnam jednak pojechać z Martiną.
Razem z Martiną wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Martiną na krytym basenie.
Jadę z Martiną na dyskotekę.

Miejscownik (o kim? o czym?): Martinie

Myślę o Martinie.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Martinie.
Wszyscy dyskutują o Martinie.
Mówimy tu oczywiście o Martinie.
A o Martinie to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz (hej!): Martino

Martino! Wróć do mnie!
Martino! Gdzie jesteś?
Dziękuję Martino za rozmowę!
Gdzie jesteś Martino!?
Witaj Martino!