Odmiana imienia Markus przez przypadki

Markus imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Markus

Dopełniacz
(kogo? czego?):Markusa

Celownik
(komu? czemu?):Markusowi

Biernik
(kogo? co?):Markusa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Markusem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Markusie

Wołacz
(hej!):Markusie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarkusMoje drugie imię to właśnie Markus.
Na drugie imię mam Markus.
Ja i Markus nie wiedziałyśmy, co robić.
Jutro Markus wyjdzie ze szpitala.
Markus chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarkusaSerce Markusa stanęło na moment.
Postanowiłam zadzwonić do Markusa.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Markusa.
Przez cały dzień czułam wzrok Markusa na sobie.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Markusa.

Celownik:
(komu? czemu?)
MarkusowiMama przyznała rację Markusowi.
Daję Markusowi, to co najlepsze we mnie.
Kto wie, może Markusowi wyjdzie do na dobre.
Coś muszę Markusowi powiedzieć, stoi i czeka.
Chciałam szybko pochwalić się Markusowi.

Biernik:
(kogo? co?)
MarkusaPodchodzi, całuje Markusa i idzie do wyjścia.
W końcu obudzili Markusa, żeby ich ratował.
Przed wejściem spotkaliśmy Markusa.
Markusa natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Na Markusa spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarkusemOboje z Markusem wybuchliśmy śmiechem.
Wczoraj wracamy z Markusem od lekarza.
Razem z Markusem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Markusem.
Ja z Markusem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarkusieKiedyś tam chciałam napisać o Markusie.
Myślał o Markusie i o swoim życiu.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Markusie.
Kto dziś pamięta o Markusie.
Powiedz mi, co myślisz o Markusie.

Wołacz:
(hej!)
MarkusieDziękuję Markusie za rozmowę!
Markusie! Wróć do mnie!
Dobranoc Markusie!
Dzień dobry Markusie!
Markusie! Gdzie jesteś?