Odmiana imienia Markusek przez przypadki

Markusek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Markusek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Markuska

Celownik
(komu? czemu?):Markuskowi

Biernik
(kogo? co?):Markuska

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Markuskiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Markusku

Wołacz
(hej!):Markusku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarkusekMa na imię Markusek.
Jak już wiecie mam na imię Markusek.
Dobrze, że Markusek grzecznie śpi.
Jutro Markusek wyjdzie ze szpitala.
Autorem artykułu jest Markusek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarkuskaUroda Markuska miała potężną moc.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Markuska.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Markuska.
Nie ma Markuska.
Serce Markuska stanęło na moment.

Celownik:
(komu? czemu?)
MarkuskowiMarkuskowi oczy błyszczą.
Zerwał jabłko i podał je Markuskowi.
Zostawiam Markuskowi karteczkę i już mnie nie ma.
Markuskowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Co tej Markuskowi po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
MarkuskaPostaram się namówić Markuska na spacer.
Odprowadziłam Markuska do wyjścia.
Zdjęcie przesłane przez Markuska.
Kacper patrzył na Markuska ze zdumieniem.
Spojrzałam na Markuska jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarkuskiemPracuję razem z Markuskiem.
Jadę z Markuskiem na dyskotekę.
Zostanę tu tylko z Markuskiem i chłopakami.
Dorota spotkała się z Markuskiem.
Siedzieliśmy z Markuskiem przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarkuskuJest to prawdziwe kompendium wiedzy o Markusku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Markusku.
Powoli spełniam swoje marzenia o Markusku.
Od ostatniego wpisu o Markusku wydarzyło się sporo.
Mowa oczywiście o Markusku.

Wołacz:
(hej!)
MarkuskuHej Markusku!
Witaj Markusku!
Markusku! Wróć do mnie!
Dziękuję Markusku za rozmowę!
Gdzie jesteś Markusku!?