Odmiana imienia Markuś przez przypadki

Markuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Markuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Markusia

Celownik
(komu? czemu?):Markusiowi

Biernik
(kogo? co?):Markusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Markusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Markusiu

Wołacz
(hej!):Markusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarkuśMarkuś nie umie śpiewać.
Markuś nie umie grać na gitarze.
Dobrze, że Markuś grzecznie śpi.
Gdzie jest Markuś?
Autorem niniejszego tekstu jest Markuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarkusiaSerce Markusia stanęło na moment.
Rodzina Markusia zginęła w wypadku samochodowym.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Markusia.
Nie lubię Markusia.
Rodzina Markusia wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
MarkusiowiCo tej Markusiowi po głowie chodzi?
Od początku próbujemy pomóc Markusiowi.
Opowiedziałam Markusiowi o przykrości która mnie spotkała.
Korzysta z okazji, by wyznać Markusiowi miłość.
Dzięki Markusiowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
MarkusiaSpojrzała na Markusia jeszcze raz.
Oszołomienie spadło teraz na Markusia i na moment odebrało mu wigor.
Przed sesją zapytałam Markusia co lubi.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Markusia.
Markusia zaświerzbiały ręce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarkusiemSiedzieliśmy z Markusiem na ławce w parku.
Karolina miała się spotkać z Markusiem przed szkołą.
Razem z Markusiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Pracuję z Markusiem.
Zobacz wywiad z Markusiem oraz innymi uczestnikami finału.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarkusiuZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Markusiu.
Powoli spełniam swoje marzenia o Markusiu.
Pamiętajmy o Markusiu i jej rodzinie.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Markusiu.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Markusiu.

Wołacz:
(hej!)
MarkusiuHej Markusiu!
Witaj Markusiu!
Dzień dobry Markusiu!
Dziękuję Markusiu za rozmowę!
Cześć Markusiu!