Odmiana imienia Maritunia przez przypadki

Maritunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Maritunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marituni

Celownik
(komu? czemu?):Marituni

Biernik
(kogo? co?):Maritunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Maritunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marituni

Wołacz
(hej!):Marituniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarituniaJeśli jednak przegrasz, Maritunia zostaje z nami.
Maritunia ma katar i źle się czuje.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Maritunia.
Maritunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Moje drugie imię to właśnie Maritunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarituniNa korytarzu blisko pokoju Marituni stało kilka osób.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Marituni.
Przez cały dzień czułam wzrok Marituni na sobie.
Od razu zobaczyła ich mama Marituni.
Nie ma Marituni.

Celownik:
(komu? czemu?)
MarituniMama przyznała rację Marituni.
Korzysta z okazji, by wyznać Marituni miłość.
Proszę Marituni nie dokuczać!
Napisałem wiersz dzięki Marituni.
Opowiadam Marituni o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
MaritunięSpojrzałam na Maritunię.
Odprowadziłam Maritunię do wyjścia.
Popatrzyłam na Maritunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Maritunię.
Widziałem dzisiaj Maritunię z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarituniąSprzątam pokój z Maritunią.
Jadę z Maritunią na dyskotekę.
Powinnam jednak pojechać z Maritunią.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Maritunią.
Wymyśliłam z Maritunią nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarituniPamiętam o Marituni.
Kiedyś tam chciałam napisać o Marituni.
Przygotowuje książkę o Marituni.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Marituni.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Marituni.

Wołacz:
(hej!)
MarituniuDziękuję Marituniu za rozmowę!
Dobry wieczór Marituniu!
Cześć Marituniu!
Dzień dobry Marituniu!
Marituniu! Wróć do mnie!