Jak odmienić imię Maritunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Maritunia należy do tej grupy imion, których odmiana dość często sprawia problem. Trudność z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy właściwą odmianę imienia Maritunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Maritunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Marituni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Marituni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Maritunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Maritunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Marituni.
W wołaczu (Hej!): Marituniu! Wróć do mnie!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Maritunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana imienia Maritunia przez przypadki.