Odmiana imienia Margotunia przez przypadki

Margotunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Margotunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Margotuni

Celownik
(komu? czemu?):Margotuni

Biernik
(kogo? co?):Margotunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Margotunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Margotuni

Wołacz
(hej!):Margotuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MargotuniaMargotunia chce pójść ze mną na spacer.
Margotunia tego nie widzi.
Autorem niniejszego tekstu jest Margotunia.
Za chwilę wróci Margotunia z lasu.
Dla mnie było już jasne, ze Margotunia umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MargotuniOd razu zobaczyła ich mama Margotuni.
Na korytarzu blisko pokoju Margotuni stało kilka osób.
Jadę do Margotuni.
Postanowiłam zadzwonić do Margotuni i chłopaków.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Margotuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
MargotuniDopiero teraz zrozumiałem, że Margotuni coś się stało.
Oczywiście każdy przyzna rację Margotuni.
Słoik z kawą wyleciał Margotuni z rąk.
Opowiadam Margotuni o swoich zainteresowaniach.
Margotuni oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
MargotunięKawę kupioną przez Margotunię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Kacper patrzył na Margotunię ze zdumieniem.
Obserwuję Margotunię bardzo uważnie.
Spojrzałem znacząco na Margotunię.
Sierżant wpatrywał się w Margotunię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MargotuniąDwa dni temu miałam z Margotunią śmieszną przygodę.
Dorota spotkała się z Margotunią.
Jadę na wycieczkę razem z Margotunią.
Śpiewam z Margotunią.
Refleksyjnie po spotkaniu z Margotunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MargotuniDobrze, że wspomniałeś o Margotuni.
Dziś napiszę o Margotuni.
Marzę o Margotuni.
Pamiętajmy o Margotuni i jej rodzinie.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Margotuni.

Wołacz:
(hej!)
MargotuniuMargotuniu! Gdzie jesteś?
Dziękuję Margotuniu za rozmowę!
Hej Margotuniu!
Gdzie jesteś Margotuniu!?
Margotuniu! Wróć do mnie!