Odmiana imienia Lutosławka przez przypadki

Lutosławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lutosławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lutosławki

Celownik
(komu? czemu?):Lutosławce

Biernik
(kogo? co?):Lutosławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lutosławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lutosławce

Wołacz
(hej!):Lutosławko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LutosławkaLutosławka tego nie widzi.
Lutosławka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Gdzie jest Lutosławka?
Dziś Lutosławka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jeśli jednak przegrasz, Lutosławka zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LutosławkiTata Lutosławki sam opatrzył mi nogę.
Szukałem linków do strony Lutosławki.
Muszę pochwalić pomysł Lutosławki.
Serce Lutosławki stanęło na moment.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Lutosławki.

Celownik:
(komu? czemu?)
LutosławceMama przyznała rację Lutosławce.
Zaproponowałem Lutosławce dwa tematy.
Musiałam się zwierzyć Lutosławce.
Tego Lutosławce było już za wiele.
Zostawiam Lutosławce karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
LutosławkęSpojrzał na Lutosławkę i uśmiechnął się.
Spojrzałam na Lutosławkę w wymownym geście.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Lutosławkę.
Spojrzała na Lutosławkę jeszcze raz.
Spoglądam na Lutosławkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LutosławkąRozmawiam z Lutosławką.
Sprzątam pokój razem z Lutosławką.
Pracuję z Lutosławką.
Siedzieliśmy z Lutosławką na ławce w parku.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Lutosławką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LutosławceKto dziś pamięta o Lutosławce.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Lutosławce.
Pamiętam o Lutosławce.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Lutosławce.
Wszyscy dyskutują o Lutosławce.

Wołacz:
(hej!)
LutosławkoCześć Lutosławko!
Lutosławko! Wróć do mnie!
Dzień dobry Lutosławko!
Gdzie jesteś Lutosławko!?
Lutosławko! Gdzie jesteś?