Odmiana imienia Ludmiłunia przez przypadki

Ludmiłunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ludmiłunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ludmiłuni

Celownik
(komu? czemu?):Ludmiłuni

Biernik
(kogo? co?):Ludmiłunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ludmiłunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ludmiłuni

Wołacz
(hej!):Ludmiłuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LudmiłuniaJa i Ludmiłunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Moje drugie imię to właśnie Ludmiłunia.
Ludmiłunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Ludmiłunia ma katar i źle się czuje.
Dopiero do mnie dotarło, że Ludmiłunia już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LudmiłuniPrzez cały dzień czułam wzrok Ludmiłuni na sobie.
Przed domem Ludmiłuni zauważyłem wózek z dzieckiem.
Prosimy o pomoc dla Ludmiłuni.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Ludmiłuni.
Jadę do Ludmiłuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
LudmiłuniTen nie pozostał dłużny Ludmiłuni.
Ludmiłuni oczy błyszczą.
Tego Ludmiłuni było już za wiele.
Musiałam się zwierzyć Ludmiłuni.
Korzysta z okazji, by wyznać Ludmiłuni miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
LudmiłunięZdjęcie przesłane przez Ludmiłunię.
Przeprosiłam Ludmiłunię i poszłam dalej.
Lubię Ludmiłunię.
Popatrzyłam na Ludmiłunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Ludmiłunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LudmiłuniąZostanę tu tylko z Ludmiłunią i chłopakami.
Razem z Ludmiłunią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Idę na spacer z Ludmiłunią.
Powinnam jednak pojechać z Ludmiłunią.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Ludmiłunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LudmiłuniMowa oczywiście o Ludmiłuni.
Zapraszam na film dokumentalny o Ludmiłuni.
Mówimy tu oczywiście o Ludmiłuni.
Związana jest z nią legenda o Ludmiłuni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Ludmiłuni.

Wołacz:
(hej!)
LudmiłuniuWitaj Ludmiłuniu!
Ludmiłuniu! Gdzie jesteś?
Ludmiłuniu! Uważaj!
Dzień dobry Ludmiłuniu!
Hej Ludmiłuniu!