Jak odmienić imię Ludmiłunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Ludmiłunia należy do tej grupy imion, których odmiana przez przypadki dość często sprawia trudność. Największa trudność z odmianą dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy właściwą odmianę imienia Ludmiłunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Ludmiłunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Ludmiłuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Ludmiłuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Ludmiłunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Ludmiłunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Ludmiłuni.
W wołaczu (Hej!): Ludmiłuniu! Wróć do mnie!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Ludmiłunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Ludmiłunia.