Odmiana imienia Longinunia przez przypadki

Longinunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Longinunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Longinuni

Celownik
(komu? czemu?):Longinuni

Biernik
(kogo? co?):Longinunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Longinunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Longinuni

Wołacz
(hej!):Longinuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LonginuniaAutorem niniejszego tekstu jest Longinunia.
Longinunia nie umie śpiewać.
Longinunia tego nie widzi.
Co robi Longinunia?
Jak już wiecie mam na imię Longinunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LonginuniPrzepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Longinuni.
Longinuni siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Longinuni.
Dla Longinuni ten pies jest naprawdę bezcenny.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Longinuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
LonginuniZszedłem z drogi Longinuni i usiadłem w fotelu.
Opowiadam Longinuni o swoich zainteresowaniach.
Opowiedziałam Longinuni o przykrości która mnie spotkała.
Tym razem nie damy Longinuni dojść do głosu.
Powiedz wszystkim i Longinuni, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
LonginunięDoprowadził tym Longinunię do stanu bliskiego apopleksji.
W końcu obudzili Longinunię, żeby ich ratował.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Longinunię.
Pożegnali w końcu Longinunię i wyszli razem.
Patrzy na Longinunię wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LonginuniąByliśmy z Longinunią na jarmarku.
Wczoraj wracamy z Longinunią od lekarza.
Pracuję z Longinunią.
Razem z Longinunią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Obie z Longinunią miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LonginuniMarzę o Longinuni.
Od ostatniego wpisu o Longinuni wydarzyło się sporo.
Przygotowuje książkę o Longinuni.
A przecież nikt inaczej o Longinuni nie pisał.
Bardzo fajny blog o Longinuni.

Wołacz:
(hej!)
LonginuniuCześć Longinuniu!
Longinuniu! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Longinuniu!?
Hej Longinuniu!
Witaj Longinuniu!