Odmiana imienia Lenorunia przez przypadki

Lenorunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lenorunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lenoruni

Celownik
(komu? czemu?):Lenoruni

Biernik
(kogo? co?):Lenorunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lenorunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lenoruni

Wołacz
(hej!):Lenoruniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LenoruniaLenorunia chce pójść ze mną na spacer.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Lenorunia.
W domu Lenorunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Dobrze, że Lenorunia grzecznie śpi.
Lenorunia nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LenoruniTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Lenoruni.
Postanowiłam zadzwonić do Lenoruni i chłopaków.
Przedwczoraj były urodziny Lenoruni.
Zbieramy na nowy wózek dla Lenoruni.
Szukałem linków do strony Lenoruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
LenoruniZaproponowałem Lenoruni dwa tematy.
Zostawiam Lenoruni karteczkę i już mnie nie ma.
Daję Lenoruni, to co najlepsze we mnie.
Przyglądam się Lenoruni.
Powiedz wszystkim i Lenoruni, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
LenorunięKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Lenorunię.
Lubię Lenorunię.
Chwyciła Lenorunię za rękaw płaszcza.
Na Lenorunię spłynęła niewymowna ulga.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Lenorunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LenoruniąDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Lenorunią.
Idę na spacer z Lenorunią.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Lenorunią.
Ja z Lenorunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Pracuję z Lenorunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LenoruniA o Lenoruni to i słowa rzec nie umiał.
Wczoraj wspomniałam o Lenoruni z moim tatą.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Lenoruni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Lenoruni.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Lenoruni.

Wołacz:
(hej!)
LenoruniuDobranoc Lenoruniu!
Cześć Lenoruniu!
Lenoruniu! Gdzie jesteś?
Witaj Lenoruniu!
Gdzie jesteś Lenoruniu!?