Odmiana imienia Laurunia przez przypadki

Laurunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Laurunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lauruni

Celownik
(komu? czemu?):Lauruni

Biernik
(kogo? co?):Laurunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Laurunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lauruni

Wołacz
(hej!):Lauruniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LauruniaLaurunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Moje drugie imię to właśnie Laurunia.
Laurunia tego nie widzi.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Laurunia.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Laurunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LauruniTata Lauruni sam opatrzył mi nogę.
Zostało sto dni do narodzin Lauruni.
Tata Lauruni opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
W domu babci Lauruni od zawsze stał stary zegar.
Zbieramy na nowy wózek dla Lauruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
LauruniProszę Lauruni nie dokuczać!
Lauruni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Korzysta z okazji, by wyznać Lauruni miłość.
Tego Lauruni było już za wiele.
Od początku próbujemy pomóc Lauruni.

Biernik:
(kogo? co?)
LaurunięLubię Laurunię.
Spojrzałam na Laurunię jak dopisuje kolejne literki.
Kacper patrzył na Laurunię ze zdumieniem.
Chwyciła Laurunię za rękaw płaszcza.
Kawę kupioną przez Laurunię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LauruniąIdę na spacer z Laurunią.
Siedzieliśmy z Laurunią przy basenie.
Dorota spotkała się z Laurunią.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Laurunią.
Dwa dni temu miałam z Laurunią śmieszną przygodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LauruniKto dziś pamięta o Lauruni.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Lauruni.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Lauruni.
Rozmawiam o Lauruni.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Lauruni.

Wołacz:
(hej!)
LauruniuDobry wieczór Lauruniu!
Cześć Lauruniu!
Hej Lauruniu!
Witaj Lauruniu!
Lauruniu! Uważaj!