Odmiana imienia Laurencusia przez przypadki

Laurencusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Laurencusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Laurencusi

Celownik
(komu? czemu?):Laurencusi

Biernik
(kogo? co?):Laurencusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Laurencusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Laurencusi

Wołacz
(hej!):Laurencusiu!

Przykłady odmiany imienia Laurencusia” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Laurencusia

Laurencusia chce pójść ze mną na spacer.
Autorem artykułu jest Laurencusia.
Laurencusia wraca do domu.
Dziś Laurencusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Mam na imię Laurencusia.

Dopełniacz (kogo? czego?): Laurencusi

Szkoda że Laurencusi prawie że w ogóle nie ma.
W sobotę są urodziny Laurencusi.
Nie lubię Laurencusi.
Jadę do Laurencusi.
Tata Laurencusi opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.

Celownik (komu? czemu?): Laurencusi

Oddaję Laurencusi list.
Musiałam się zwierzyć Laurencusi.
Laurencusi włosy stanęły dęba na głowie.
Dzięki Laurencusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Daję Laurencusi, to co najlepsze we mnie.

Biernik (kogo? co?): Laurencusię

Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Laurencusię.
Lubię Laurencusię.
Na Laurencusię spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzałam na Laurencusię.
Spojrzałem znacząco na Laurencusię.

Narzędnik (z kim? z czym?): Laurencusią

A sytuacja z Laurencusią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Idę na spacer z Laurencusią.
Ja z Laurencusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Sprzątam pokój z Laurencusią.
Śpiewam z Laurencusią.

Miejscownik (o kim? o czym?): Laurencusi

Kiedyś tam chciałam napisać o Laurencusi.
Przy Laurencusi zapomniałem o wszystkim.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Laurencusi.
To jest pieśń o Laurencusi.
Chciałbym być teraz przy Laurencusi.

Wołacz (hej!): Laurencusiu

Dzień dobry Laurencusiu!
Cześć Laurencusiu!
Gdzie jesteś Laurencusiu!?
Witaj Laurencusiu!
Dziękuję Laurencusiu za rozmowę!