Odmiana imienia Kwietunia przez przypadki

Kwietunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kwietunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kwietuni

Celownik
(komu? czemu?):Kwietuni

Biernik
(kogo? co?):Kwietunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kwietunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kwietuni

Wołacz
(hej!):Kwietuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KwietuniaMoje drugie imię to właśnie Kwietunia.
Jak już wiecie mam na imię Kwietunia.
W domu Kwietunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Kwietunia nie umie grać na gitarze.
Kwietunia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KwietuniNie mogę się otrząsnąć po odejściu Kwietuni.
Prosimy o pomoc dla Kwietuni.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Kwietuni.
Pożyczę od Kwietuni samochód i możemy jechać.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Kwietuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
KwietuniChciałam szybko pochwalić się Kwietuni.
Dzięki Kwietuni mamy kolejny artykuł po polsku.
Przyglądam się Kwietuni.
Korzysta z okazji, by wyznać Kwietuni miłość.
Kwietuni przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
KwietunięSpojrzał na Kwietunię i uśmiechnął się.
Przed sesją zapytałam Kwietunię co lubi.
Odprowadziłam Kwietunię do wyjścia.
O jego personalia miałam spytać Kwietunię prywatnie.
Oszołomienie spadło teraz na Kwietunię i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KwietuniąRozmawiam z Kwietunią.
Razem z Kwietunią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Jadę z Kwietunią na dyskotekę.
Ja z Kwietunią zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Karolina miała się spotkać z Kwietunią przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KwietuniI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Kwietuni.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Kwietuni.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Kwietuni.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Kwietuni.
Mowa oczywiście o Kwietuni.

Wołacz:
(hej!)
KwietuniuGdzie jesteś Kwietuniu!?
Dobranoc Kwietuniu!
Witaj Kwietuniu!
Kwietuniu! Uważaj!
Cześć Kwietuniu!