Odmiana imienia Kutbert przez przypadki

Kutbert imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kutbert

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kutberta

Celownik
(komu? czemu?):Kutbertowi

Biernik
(kogo? co?):Kutberta

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kutbertem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kutbercie

Wołacz
(hej!):Kutbercie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KutbertJak już wiecie mam na imię Kutbert.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Kutbert.
Dziś Kutbert ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
W domu Kutbert często urządza rodzicom pokazy mody.
Kutbert nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KutbertaPrzez cały dzień czułam wzrok Kutberta na sobie.
Najbardziej polubiłam ojca Kutberta.
Wysyłam list do Kutberta.
W domu babci Kutberta od zawsze stał stary zegar.
Przedwczoraj były urodziny Kutberta.

Celownik:
(komu? czemu?)
KutbertowiNie wiem, co powiedzieć Kutbertowi.
Słoik z kawą wyleciał Kutbertowi z rąk.
Rozalia z troską przyglądała się Kutbertowi.
Od początku próbujemy pomóc Kutbertowi.
Mama przyznała rację Kutbertowi.

Biernik:
(kogo? co?)
KutbertaPatrzył na Kutberta z pełnym zgrozy podziwem.
Widziałem dzisiaj Kutberta z mojej klasy.
Spojrzałem znacząco na Kutberta.
Przed sesją zapytałam Kutberta co lubi.
Przyniesiona przez Kutberta kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KutbertemOboje z Kutbertem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Wymyśliłam z Kutbertem nową zabawę.
Śpiewam z Kutbertem.
Razem z Kutbertem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Razem z Kutbertem zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KutbercieDziś napiszę o Kutbercie.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Kutbercie.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Kutbercie.
Na koniec parę słów o Kutbercie.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Kutbercie.

Wołacz:
(hej!)
KutbercieWitaj Kutbercie!
Dziękuję Kutbercie za rozmowę!
Dzień dobry Kutbercie!
Hej Kutbercie!
Gdzie jesteś Kutbercie!?