Odmiana imienia Klarus przez przypadki

Klarus imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Klarus

Dopełniacz
(kogo? czego?):Klarusa

Celownik
(komu? czemu?):Klarusowi

Biernik
(kogo? co?):Klarusa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Klarusem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Klarusie

Wołacz
(hej!):Klarusie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KlarusKlarus nie umie grać na gitarze.
Jeśli jednak przegrasz, Klarus zostaje z nami.
Autorem niniejszego tekstu jest Klarus.
Co robi Klarus?
Za chwilę wróci Klarus z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KlarusaPostanowiłam zadzwonić do Klarusa.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Klarusa.
W domu babci Klarusa od zawsze stał stary zegar.
Postawa Klarusa była zupełnie inna.
Piszę list do Klarusa.

Celownik:
(komu? czemu?)
KlarusowiMusiałam się zwierzyć Klarusowi.
Tym razem nie damy Klarusowi dojść do głosu.
Daję Klarusowi, to co najlepsze we mnie.
Ten nie pozostał dłużny Klarusowi.
Ja na pewno przekaże swój procent Klarusowi.

Biernik:
(kogo? co?)
KlarusaO jego personalia miałam spytać Klarusa prywatnie.
Przed wejściem spotkaliśmy Klarusa.
Na Klarusa spłynęła niewymowna ulga.
Lubię Klarusa.
Kawę kupioną przez Klarusa wysypała z plastykowego opakowania do puszki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KlarusemJa z Klarusem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Razem z Klarusem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Ja z Klarusem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Idę na spacer z Klarusem.
Dwa dni temu miałam z Klarusem śmieszną przygodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KlarusieZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Klarusie.
Kilka słów od autora materiału o Klarusie.
Wspominam o Klarusie.
Na naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Klarusie.
Na koniec parę słów o Klarusie.

Wołacz:
(hej!)
KlarusieHej Klarusie!
Dobranoc Klarusie!
Cześć Klarusie!
Gdzie jesteś Klarusie!?
Dziękuję Klarusie za rozmowę!