Odmiana imienia Klarusek przez przypadki

Klarusek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Klarusek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Klaruska

Celownik
(komu? czemu?):Klaruskowi

Biernik
(kogo? co?):Klaruska

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Klaruskiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Klarusku

Wołacz
(hej!):Klarusku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KlarusekJutro Klarusek wyjdzie ze szpitala.
Dopiero do mnie dotarło, że Klarusek już tu jest.
Klarusek tego nie widzi.
Klarusek wraca do domu.
Dla mnie było już jasne, ze Klarusek umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KlaruskaSerce Klaruska stanęło na moment.
Rodzina Klaruska wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Klaruska.
Dla Klaruska ten pies jest naprawdę bezcenny.
Nie lubię Klaruska.

Celownik:
(komu? czemu?)
KlaruskowiKlaruskowi włosy stanęły dęba na głowie.
Kupiłem Klaruskowi magnes na lodówkę.
Korzysta z okazji, by wyznać Klaruskowi miłość.
Nie wiem, co powiedzieć Klaruskowi.
Musiałam się zwierzyć Klaruskowi.

Biernik:
(kogo? co?)
KlaruskaOszołomienie spadło teraz na Klaruska i na moment odebrało mu wigor.
Spojrzałem znacząco na Klaruska.
Podchodzi, całuje Klaruska i idzie do wyjścia.
Obserwuję Klaruska bardzo uważnie.
Klaruska natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KlaruskiemKarolina miała się spotkać z Klaruskiem przed szkołą.
Śpiewam z Klaruskiem.
Oboje z Klaruskiem wybuchliśmy śmiechem.
Jadę na wycieczkę razem z Klaruskiem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Klaruskiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KlaruskuA o Klarusku to i słowa rzec nie umiał.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Klarusku.
Na koniec parę słów o Klarusku.
Pamiętam o Klarusku.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Klarusku.

Wołacz:
(hej!)
KlaruskuDzień dobry Klarusku!
Cześć Klarusku!
Gdzie jesteś Klarusku!?
Hej Klarusku!
Klarusku! Gdzie jesteś?