Odmiana imienia Kir przez przypadki

Kir imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kir

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kira

Celownik
(komu? czemu?):Kirowi

Biernik
(kogo? co?):Kira

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kirem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kirze

Wołacz
(hej!):Kirze!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Kirowie, Kirzy, Kiry

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kirów

Celownik
(komu? czemu?):Kirom

Biernik
(kogo? co?):Kirów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kirami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kirach

Wołacz
(hej!):Kirowie, Kirzy, Kiry!

Przykłady deklinacji imienia Kir” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Kir

Kir chce pójść ze mną na dyskotekę.
Kir nie umie śpiewać.
Kir wraca do domu.
Kir nie umie grać na gitarze.
Za chwilę wróci Kir z lasu.

Dopełniacz (kogo? czego?): Kira

Tym razem prezentujemy wystawę Kira.
Najbardziej polubiłam ojca Kira.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Kira.
Tato Kira produkował abażury.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Kira.

Celownik (komu? czemu?): Kirowi

Od początku próbujemy pomóc Kirowi.
Nie wiem, co powiedzieć Kirowi.
Rozalia z troską przyglądała się Kirowi.
Kirowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Przyglądam się Kirowi.

Biernik (kogo? co?): Kira

Pożegnali w końcu Kira i wyszli razem.
Widzę Kira.
Nieśmiało gładzi Kira po włosach.
Spojrzała na Kira jeszcze raz.
W Kira nagle coś wstąpiło.

Narzędnik (z kim? z czym?): Kirem

Razem z Kirem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Wieczorem z Kirem znowu idziemy na spacer.
Ja z Kirem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Siedzieliśmy z Kirem na ławce w parku.
Weekend spędzony z Kirem był przesympatyczny.

Miejscownik (o kim? o czym?): Kirze

A przecież nikt inaczej o Kirze nie pisał.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Kirze.
Hipnotyzująca powieść o Kirze i płatnym mordercy.
Powiedz mi, co myślisz o Kirze.
Bardzo fajny blog o Kirze.

Wołacz (hej!): Kirze

Kirze! Gdzie jesteś?
Dziękuję Kirze za rozmowę!
Dobry wieczór Kirze!
Kirze! Wróć do mnie!
Kirze! Uważaj!