Odmiana imienia Kireczek przez przypadki

Kireczek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kireczek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kireczka

Celownik
(komu? czemu?):Kireczkowi

Biernik
(kogo? co?):Kireczka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kireczkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kireczku

Wołacz
(hej!):Kireczku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KireczekAutorem artykułu jest Kireczek.
Jeśli jednak przegrasz, Kireczek zostaje z nami.
Jutro Kireczek wyjdzie ze szpitala.
Dziś Kireczek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Co robi Kireczek?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KireczkaNajbardziej polubiłam ojca Kireczka.
Zaproszenia na urodziny Kireczka są gotowe.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Kireczka.
Nie lubię Kireczka.
Przedwczoraj były urodziny Kireczka.

Celownik:
(komu? czemu?)
KireczkowiTen nie pozostał dłużny Kireczkowi.
Tego Kireczkowi było już za wiele.
Rozalia z troską przyglądała się Kireczkowi.
Kireczkowi oczy błyszczą.
Kireczkowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
KireczkaKireczka natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Popatrzyłam na Kireczka przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spotkałam Kireczka w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzała na Kireczka jeszcze raz.
Lubię Kireczka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KireczkiemZakończyliśmy edycję kwietniową z Kireczkiem.
Powinnam jednak pojechać z Kireczkiem.
Tym razem korespondowałam z Kireczkiem.
Siedzieliśmy z Kireczkiem na ławce w parku.
Idę na spacer z Kireczkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KireczkuWspominam o Kireczku.
Przy Kireczku zapomniałem o wszystkim.
A o Kireczku to i słowa rzec nie umiał.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Kireczku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Kireczku.

Wołacz:
(hej!)
KireczkuDobry wieczór Kireczku!
Kireczku! Uważaj!
Dziękuję Kireczku za rozmowę!
Gdzie jesteś Kireczku!?
Kireczku! Wróć do mnie!