Odmiana imienia Kineburgunia przez przypadki

Kineburgunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kineburgunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kineburguni

Celownik
(komu? czemu?):Kineburguni

Biernik
(kogo? co?):Kineburgunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kineburgunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kineburguni

Wołacz
(hej!):Kineburguniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KineburguniaCo robi Kineburgunia?
Kineburgunia nie umie śpiewać.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Kineburgunia.
Dobrze, że Kineburgunia grzecznie śpi.
Moje drugie imię to właśnie Kineburgunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KineburguniZobaczyłam uśmiechniętą twarz Kineburguni.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Kineburguni.
Tymczasem zauważyłam wpis Kineburguni kilka dni temu.
Prosimy o pomoc dla Kineburguni.
Tata Kineburguni poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
KineburguniOd początku próbujemy pomóc Kineburguni.
Chciałam szybko pochwalić się Kineburguni.
Co tej Kineburguni po głowie chodzi?
Zaproponowałem Kineburguni dwa tematy.
Nie wiem, co powiedzieć Kineburguni.

Biernik:
(kogo? co?)
KineburgunięPożegnali w końcu Kineburgunię i wyszli razem.
Podchodzi, całuje Kineburgunię i idzie do wyjścia.
Spojrzałem znacząco na Kineburgunię.
Spojrzał na Kineburgunię z zaciekawieniem.
Spoglądam na Kineburgunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KineburguniąRazem z Kineburgunią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Oboje z Kineburgunią wybuchliśmy śmiechem.
Śpiewam z Kineburgunią.
Siedzieliśmy z Kineburgunią na kanapie.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Kineburgunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KineburguniMowa oczywiście o Kineburguni.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Kineburguni.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Kineburguni.
W powrotnej drodze myślał o Kineburguni.
Przy Kineburguni zapomniałem o wszystkim.

Wołacz:
(hej!)
KineburguniuKineburguniu! Uważaj!
Gdzie jesteś Kineburguniu!?
Dzień dobry Kineburguniu!
Hej Kineburguniu!
Kineburguniu! Gdzie jesteś?