Odmiana imienia Kineburga przez przypadki

Kineburga imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kineburga

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kineburgi

Celownik
(komu? czemu?):Kineburdze

Biernik
(kogo? co?):Kineburgę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kineburgą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kineburdze

Wołacz
(hej!):Kineburgo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KineburgaDopiero do mnie dotarło, że Kineburga już tu jest.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Kineburga.
Kineburga nie umie śpiewać.
Kineburga tego nie widzi.
Jak już wiecie mam na imię Kineburga.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KineburgiDla Kineburgi ten pies jest naprawdę bezcenny.
Kineburgi siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Przedwczoraj były urodziny Kineburgi.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Kineburgi.
Zbieramy na nowy wózek dla Kineburgi.

Celownik:
(komu? czemu?)
KineburdzeZszedłem z drogi Kineburdze i usiadłem w fotelu.
Kineburdze wpadły w ucho słowa piosenki.
Ja na pewno przekaże swój procent Kineburdze.
Mama przyznała rację Kineburdze.
Zerwał jabłko i podał je Kineburdze.

Biernik:
(kogo? co?)
KineburgęPatrzy na Kineburgę wyczekująco.
Patrzył na Kineburgę z pełnym zgrozy podziwem.
Kawę kupioną przez Kineburgę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Kineburgę.
Spojrzałem znacząco na Kineburgę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KineburgąObie z Kineburgą miałyśmy ochotę skakać do góry.
Oboje z Kineburgą kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Dwa dni temu miałam z Kineburgą śmieszną przygodę.
A sytuacja z Kineburgą rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Śpiewam z Kineburgą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KineburdzeNa koniec parę słów o Kineburdze.
Piszę o Kineburdze.
Nie wspomniałem na początku o Kineburdze.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Kineburdze.
Wczoraj wspomniałam o Kineburdze z moim tatą.

Wołacz:
(hej!)
KineburgoKineburgo! Gdzie jesteś?
Dobranoc Kineburgo!
Cześć Kineburgo!
Dobry wieczór Kineburgo!
Dzień dobry Kineburgo!