Odmiana imienia Kanut przez przypadki

Kanut imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kanut

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kanuta

Celownik
(komu? czemu?):Kanutowi

Biernik
(kogo? co?):Kanuta

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kanutem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kanucie

Wołacz
(hej!):Kanucie!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Kanutowie, Kanuci, Kanuty

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kanutów

Celownik
(komu? czemu?):Kanutom

Biernik
(kogo? co?):Kanutów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kanutami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kanutach

Wołacz
(hej!):Kanutowie, Kanuci, Kanuty!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KanutKanut nie umie śpiewać.
Ja i Kanut nie wiedziałyśmy, co robić.
Moje drugie imię to właśnie Kanut.
Jak już wiecie mam na imię Kanut.
Kanut nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KanutaPostanowiłam zadzwonić do Kanuta.
Tata Kanuta sam opatrzył mi nogę.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Kanuta.
Piszę list do Kanuta.
Tym razem prezentujemy wystawę Kanuta.

Celownik:
(komu? czemu?)
KanutowiOd początku próbujemy pomóc Kanutowi.
Opowiedziałam Kanutowi o przykrości która mnie spotkała.
Oddaję Kanutowi list.
Zerwał jabłko i podał je Kanutowi.
Mama przyznała rację Kanutowi.

Biernik:
(kogo? co?)
KanutaKacper patrzył na Kanuta ze zdumieniem.
Kanuta natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Chwyciła Kanuta za rękaw płaszcza.
Lubię Kanuta.
Postaram się namówić Kanuta na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KanutemDorota spotkała się z Kanutem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Kanutem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Kanutem.
Idę na spacer z Kanutem.
Pracuję razem z Kanutem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KanucieTej nocy po raz pierwszy śniłam o Kanucie.
Dyskutuję o Kanucie.
Chciałbym być teraz przy Kanucie.
Piszę o Kanucie.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Kanucie.

Wołacz:
(hej!)
KanucieDobry wieczór Kanucie!
Gdzie jesteś Kanucie!?
Kanucie! Uważaj!
Witaj Kanucie!
Hej Kanucie!