Odmiana imienia Kamilusia przez przypadki

Kamilusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kamilusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kamilusi

Celownik
(komu? czemu?):Kamilusi

Biernik
(kogo? co?):Kamilusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kamilusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kamilusi

Wołacz
(hej!):Kamilusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KamilusiaKamilusia wraca do domu.
Dopiero do mnie dotarło, że Kamilusia już tu jest.
Autorem niniejszego tekstu jest Kamilusia.
Jeśli jednak przegrasz, Kamilusia zostaje z nami.
Kamilusia ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KamilusiW domu babci Kamilusi od zawsze stał stary zegar.
Szkoda że Kamilusi prawie że w ogóle nie ma.
Rozalia podeszła do Kamilusi.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Kamilusi.
Przyglądałam się dłoniom Kamilusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
KamilusiTego Kamilusi było już za wiele.
Mama przyznała rację Kamilusi.
Daję Kamilusi, to co najlepsze we mnie.
Kto wie, może Kamilusi wyjdzie do na dobre.
Dzięki Kamilusi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
KamilusięSpojrzał na Kamilusię i uśmiechnął się.
Widzę Kamilusię.
Widziałem dzisiaj Kamilusię z mojej klasy.
Chwyciła Kamilusię za rękaw płaszcza.
W końcu obudzili Kamilusię, żeby ich ratował.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KamilusiąRozmawiam z Kamilusią.
Wieczorem z Kamilusią znowu idziemy na spacer.
Wymyśliłam z Kamilusią nową zabawę.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Kamilusią.
Wczoraj wracamy z Kamilusią od lekarza.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KamilusiDzisiaj chciałam napisać o Kamilusi.
No a teraz trochę więcej o Kamilusi.
Artykuł o Kamilusi wywołał burzę w mediach.
To jest pieśń o Kamilusi.
Mówimy tu oczywiście o Kamilusi.

Wołacz:
(hej!)
KamilusiuHej Kamilusiu!
Dziękuję Kamilusiu za rozmowę!
Dobranoc Kamilusiu!
Cześć Kamilusiu!
Kamilusiu! Gdzie jesteś?