Odmiana imienia Kalmir przez przypadki

Kalmir imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kalmir

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kalmira

Celownik
(komu? czemu?):Kalmirowi

Biernik
(kogo? co?):Kalmira

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kalmirem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kalmirze

Wołacz
(hej!):Kalmirze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KalmirJak już wiecie mam na imię Kalmir.
Na drugie imię mam Kalmir.
Autorem artykułu jest Kalmir.
Dopiero do mnie dotarło, że Kalmir już tu jest.
Co robi Kalmir?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KalmiraJadę do Kalmira.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Kalmira.
Przedwczoraj były urodziny Kalmira.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Kalmira.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Kalmira.

Celownik:
(komu? czemu?)
KalmirowiZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Kalmirowi.
Kalmirowi oczy błyszczą.
Opowiadam Kalmirowi o swoich zainteresowaniach.
Tego Kalmirowi było już za wiele.
Coś muszę Kalmirowi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
KalmiraNa Kalmira spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzał na Kalmira z zaciekawieniem.
Na Kalmira moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spoglądam na Kalmira.
W Kalmira nagle coś wstąpiło.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KalmiremJa z Kalmirem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Siedzieliśmy z Kalmirem na kanapie.
Ja z Kalmirem chcemy się przebrać za wampiry.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Kalmirem.
Weekend spędzony z Kalmirem był przesympatyczny.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KalmirzePrzynajmniej tak myślał tata o Kalmirze.
Mowa oczywiście o Kalmirze.
Kiedyś tam chciałam napisać o Kalmirze.
Kiedyś chciałam napisać o Kalmirze.
Przez chwilę pomyślałam o Kalmirze.

Wołacz:
(hej!)
KalmirzeDobry wieczór Kalmirze!
Witaj Kalmirze!
Dziękuję Kalmirze za rozmowę!
Hej Kalmirze!
Dzień dobry Kalmirze!