Odmiana imienia Jutunia przez przypadki

Jutunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jutunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jutuni

Celownik
(komu? czemu?):Jutuni

Biernik
(kogo? co?):Jutunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jutunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jutuni

Wołacz
(hej!):Jutuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JutuniaJutunia wraca do domu.
Jutunia chce pójść ze mną na spacer.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Jutunia.
Gdzie jest Jutunia?
Jutunia ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JutuniDziadek Jutuni w tym czasie miał chorą rękę.
Przedwczoraj były urodziny Jutuni.
Rodzina Jutuni wyprowadziła się.
Wysyłam list do Jutuni.
Postawa Jutuni była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
JutuniMam nadzieję, że Jutuni również się podoba.
Przyglądam się Jutuni.
Dzięki Jutuni święta nabrały nowego wymiaru.
Jutuni wpadły w ucho słowa piosenki.
Oddaję Jutuni list.

Biernik:
(kogo? co?)
JutunięNieśmiało gładzi Jutunię po włosach.
Postaram się namówić Jutunię na spacer.
Przed sesją zapytałam Jutunię co lubi.
Doprowadził tym Jutunię do stanu bliskiego apopleksji.
Zdjęcie przesłane przez Jutunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JutuniąJa z Jutunią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Pracuję razem z Jutunią.
Razem z Jutunią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Byliśmy z Jutunią na jarmarku.
Zostanę tu tylko z Jutunią i chłopakami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JutuniNa pewno słyszałyście o Jutuni.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Jutuni.
Wszyscy dyskutują o Jutuni.
Mamrotał coś o Jutuni, gdy podtrzymywał się ściany.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Jutuni.

Wołacz:
(hej!)
JutuniuCześć Jutuniu!
Hej Jutuniu!
Dziękuję Jutuniu za rozmowę!
Witaj Jutuniu!
Dobranoc Jutuniu!