Jak odmienić imię Jutunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Jutunia należy do tej grupy imion, których deklinacja dość często sprawia kłopot. Kłopot z odmianą dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy poprawną odmianę imienia Jutunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Jutunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Jutuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Jutuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Jutunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Jutunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Jutuni.
W wołaczu (Hej!): Gdzie jesteś Jutuniu!?
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Jutunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Jutunia.