Jak odmienić imię Justusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Justusia należy do tego grona imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia trudność. Największa trudność z odmianą dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy właściwą odmianę imienia Justusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Justusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Justusi.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Justusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Justusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Justusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Piszę o Justusi.
W wołaczu (Hej!): Dobry wieczór Justusiu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Justusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Justusia.