Odmiana imienia Job przez przypadki

Job imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Job

Dopełniacz
(kogo? czego?):Joba

Celownik
(komu? czemu?):Jobowi

Biernik
(kogo? co?):Joba

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jobem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jobie

Wołacz
(hej!):Jobie!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Jobowie, Joby

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jobów

Celownik
(komu? czemu?):Jobom

Biernik
(kogo? co?):Jobów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jobami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jobach

Wołacz
(hej!):Jobowie, Joby!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JobPierwszą osobą którą zobaczyłem była Job.
Ja i Job nie wiedziałyśmy, co robić.
Job nie umie śpiewać.
Job chce pójść ze mną na spacer.
Dla mnie było już jasne, ze Job umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JobaJadę do Joba.
Najbardziej polubiłam ojca Joba.
W sobotę są urodziny Joba.
Na korytarzu blisko pokoju Joba stało kilka osób.
Dla Joba ten pies jest naprawdę bezcenny.

Celownik:
(komu? czemu?)
JobowiOddaję Jobowi list.
Ten nie pozostał dłużny Jobowi.
Dzięki Jobowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Mama przyznała rację Jobowi.
Opowiadam Jobowi o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
JobaChwyciła Joba za rękaw płaszcza.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Joba bardzo przyjaźnie.
Doprowadził tym Joba do stanu bliskiego apopleksji.
Joba natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Przed sesją zapytałam Joba co lubi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JobemAle można sobie zrobić zdjęcie z Jobem.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Jobem.
Byliśmy z Jobem na jarmarku.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Jobem.
Razem z Jobem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JobieOd ostatniego wpisu o Jobie wydarzyło się sporo.
Śpiewam o Jobie.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Jobie.
Na koniec parę słów o Jobie.
Powiedz mi, co myślisz o Jobie.

Wołacz:
(hej!)
JobieDobranoc Jobie!
Cześć Jobie!
Dobry wieczór Jobie!
Gdzie jesteś Jobie!?
Jobie! Wróć do mnie!