Odmiana imienia Jobek przez przypadki

Jobek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jobek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jobka

Celownik
(komu? czemu?):Jobkowi

Biernik
(kogo? co?):Jobka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jobkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jobku

Wołacz
(hej!):Jobku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JobekJobek chce pójść ze mną na spacer.
Jobek tego nie widzi.
Jobek ma katar i źle się czuje.
Jutro Jobek wyjdzie ze szpitala.
Gdzie jest Jobek?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JobkaW słuchawce usłyszałam głos Jobka.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Jobka.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Jobka.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Jobka.
Przez cały dzień czułam wzrok Jobka na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
JobkowiJobkowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Co tej Jobkowi po głowie chodzi?
Jobkowi oczy błyszczą.
Słoik z kawą wyleciał Jobkowi z rąk.
Powiedz wszystkim i Jobkowi, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
JobkaNieśmiało gładzi Jobka po włosach.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Jobka.
Jobka zaczęło to nieco irytować.
Widziałem dzisiaj Jobka z mojej klasy.
Popatrzyłam na Jobka przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JobkiemJa z Jobkiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
A sytuacja z Jobkiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Zginął w pojedynku z Jobkiem.
Wymyśliłam z Jobkiem nową zabawę.
Powinnam jednak pojechać z Jobkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JobkuWarto także pomyśleć chwilę o Jobku.
Marzę o Jobku.
Myślałam cały czas tylko o Jobku.
Myślę o Jobku.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Jobku.

Wołacz:
(hej!)
JobkuDobry wieczór Jobku!
Jobku! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Jobku!?
Jobku! Gdzie jesteś?
Dobranoc Jobku!