Odmiana imienia Jobuś przez przypadki

Jobuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jobuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jobusia

Celownik
(komu? czemu?):Jobusiowi

Biernik
(kogo? co?):Jobusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jobusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jobusiu

Wołacz
(hej!):Jobusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JobuśJa i Jobuś nie wiedziałyśmy, co robić.
W domu Jobuś często urządza rodzicom pokazy mody.
Gdzie jest Jobuś?
Jeśli jednak przegrasz, Jobuś zostaje z nami.
Mam na imię Jobuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JobusiaZobaczyłam uśmiechniętą twarz Jobusia.
Ręka Jobusia uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Na korytarzu blisko pokoju Jobusia stało kilka osób.
Od razu zobaczyła ich mama Jobusia.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Jobusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
JobusiowiDzięki Jobusiowi święta nabrały nowego wymiaru.
Rozalia z troską przyglądała się Jobusiowi.
Opowiadam Jobusiowi o swoich zainteresowaniach.
Zaproponowałem Jobusiowi dwa tematy.
Chciałam szybko pochwalić się Jobusiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
JobusiaKacper patrzył na Jobusia ze zdumieniem.
Kawę kupioną przez Jobusia wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Pożegnali w końcu Jobusia i wyszli razem.
Na Jobusia moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Patrzy na Jobusia wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JobusiemDorota spotkała się z Jobusiem.
Dwa dni temu miałam z Jobusiem śmieszną przygodę.
Razem z Jobusiem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Ja z Jobusiem chcemy się przebrać za wampiry.
Obie z Jobusiem miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JobusiuTen wiersz jest o Jobusiu.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Jobusiu.
Mowa oczywiście o Jobusiu.
Mamrotał coś o Jobusiu, gdy podtrzymywał się ściany.
Dyskutuję o Jobusiu.

Wołacz:
(hej!)
JobusiuWitaj Jobusiu!
Cześć Jobusiu!
Jobusiu! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Jobusiu!?
Dziękuję Jobusiu za rozmowę!