Odmiana imienia Jan przez przypadki

Jan imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jan

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jana

Celownik
(komu? czemu?):Janowi

Biernik
(kogo? co?):Jana

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Janem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Janie

Wołacz
(hej!):Janie!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Janowie, Jany

Dopełniacz
(kogo? czego?):Janów

Celownik
(komu? czemu?):Janom

Biernik
(kogo? co?):Janów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Janami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Janach

Wołacz
(hej!):Janowie, Jany!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JanJak już wiecie mam na imię Jan.
Dziś Jan ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Moje drugie imię to właśnie Jan.
Co robi Jan?
Autorem artykułu jest Jan.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JanaTata Jana sam opatrzył mi nogę.
Rodzina Jana zginęła w wypadku samochodowym.
Rodzina Jana wyprowadziła się.
Zostało sto dni do narodzin Jana.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Jana.

Celownik:
(komu? czemu?)
JanowiDzięki Janowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Zerwał jabłko i podał je Janowi.
Chciałam szybko pochwalić się Janowi.
Ja na pewno przekaże swój procent Janowi.
Coś muszę Janowi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
JanaSpojrzałam na Jana.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Jana.
Oszołomienie spadło teraz na Jana i na moment odebrało mu wigor.
Jana zaświerzbiały ręce.
Spojrzała na Jana jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JanemSprzątam pokój z Janem.
Przez chwilę oboje z Janem patrzyli na siebie.
Karolina miała się spotkać z Janem przed szkołą.
Zobacz wywiad z Janem oraz innymi uczestnikami finału.
Siedzieliśmy z Janem na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JanieW powrotnej drodze myślał o Janie.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Janie.
Warto także pomyśleć chwilę o Janie.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Janie.
No a teraz trochę więcej o Janie.

Wołacz:
(hej!)
JanieGdzie jesteś Janie!?
Janie! Wróć do mnie!
Janie! Uważaj!
Witaj Janie!
Dobranoc Janie!