Odmiana imienia Izaura przez przypadki

Izaura imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Izaura

Dopełniacz
(kogo? czego?):Izaury

Celownik
(komu? czemu?):Izaurze

Biernik
(kogo? co?):Izaurę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Izaurą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Izaurze

Wołacz
(hej!):Izauro!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IzauraMam na imię Izaura.
Na drugie imię mam Izaura.
Izaura ma katar i źle się czuje.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Izaura.
Moje drugie imię to właśnie Izaura.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IzauryTata Izaury opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Postanowiłam zadzwonić do Izaury.
W domu babci Izaury od zawsze stał stary zegar.
Od razu zobaczyła ich mama Izaury.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Izaury.

Celownik:
(komu? czemu?)
IzaurzeZerwał jabłko i podał je Izaurze.
Mama przyznała rację Izaurze.
Od początku próbujemy pomóc Izaurze.
Dzięki Izaurze święta nabrały nowego wymiaru.
Dzięki Izaurze mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
IzauręIzaurę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
W Izaurę nagle coś wstąpiło.
Na Izaurę spłynęła niewymowna ulga.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Izaurę bardzo przyjaźnie.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Izaurę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IzaurąZakończyliśmy edycję kwietniową z Izaurą.
Weekend spędzony z Izaurą był przesympatyczny.
Ja z Izaurą coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Izaurą.
Przez chwilę oboje z Izaurą patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IzaurzeZastanawiam się czy powiedzieć mami o Izaurze.
Dzisiaj chciałam napisać o Izaurze.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Izaurze.
Piszę o Izaurze.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Izaurze.

Wołacz:
(hej!)
IzauroCześć Izauro!
Witaj Izauro!
Izauro! Wróć do mnie!
Dobranoc Izauro!
Dziękuję Izauro za rozmowę!