Odmiana imienia Izaurka przez przypadki

Izaurka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Izaurka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Izaurki

Celownik
(komu? czemu?):Izaurce

Biernik
(kogo? co?):Izaurkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Izaurką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Izaurce

Wołacz
(hej!):Izaurko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IzaurkaAutorem niniejszego tekstu jest Izaurka.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Izaurka.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Izaurka.
Izaurka tego nie widzi.
Ma na imię Izaurka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IzaurkiSzkoda że Izaurki prawie że w ogóle nie ma.
Rozalia podeszła do Izaurki.
Szukałem linków do strony Izaurki.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Izaurki.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Izaurki.

Celownik:
(komu? czemu?)
IzaurceMusiałam się zwierzyć Izaurce.
Izaurce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Izaurce oczy błyszczą.
Oczywiście każdy przyzna rację Izaurce.
Co tej Izaurce po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
IzaurkęObserwuję Izaurkę bardzo uważnie.
Spotkałam Izaurkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Izaurkę.
Przed wejściem spotkaliśmy Izaurkę.
Spojrzałem znacząco na Izaurkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IzaurkąJadę na wycieczkę razem z Izaurką.
Tym razem korespondowałam z Izaurką.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Izaurką.
Razem z Izaurką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Śpiewam z Izaurką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IzaurceBardzo fajny blog o Izaurce.
Myślę o Izaurce.
Wspominam o Izaurce.
Mamrotał coś o Izaurce, gdy podtrzymywał się ściany.
To jest pieśń o Izaurce.

Wołacz:
(hej!)
IzaurkoCześć Izaurko!
Izaurko! Uważaj!
Izaurko! Gdzie jesteś?
Witaj Izaurko!
Hej Izaurko!